Håkon Adalsteinsfostre (Håkon den gode) var i veitsle på kongsgarden på Fitjar med hirda si og heldt gjestebod med bøndene då brorsønene hans, Eirikssønene, gjekk til åtak.
Snorre fortel at kongen sat ved dugurdsbordet, då det vart meldt at mange hærskip kom siglande frå sør. Kongen budde seg til strid og fylka hirda si og bøndene. Eirikssønene gjekk på land med sin hær, og det vart ein blodig strid med stort mannefall på båe sider.
Kongen vart såra i armen av ei pil. Han gjekk om bord på skipet sitt og ville nord til kongsgarden på Alrekstad, men då dei var komne til Håkonshella var kongen døyande av blodtapet. Dei bar han i land, og her anda han ut - på same staden der han vart fødd. Mennene hans tok liket til Seim i Nordhordland, og der vart han hauglagd.
Øyvind Skaldespillar, som var med i krinsen kring kongen, skildra slaget med stor dramatikk. I Håkonarmål fortel han om kongens fall, og korleis han vart motteken i Valhall.