Opedal

Det må ha vore ein imponerande bre som kom ned frå vidda og utfor den bratte dalenden for 11000 år sidan. Breen skuva saman ein enorm sidemorene, størst på nordsida, der bustadfeltet Legene no ligg. Blokker så store som hus vart strødde ut på eit delta som breelva hadde avsett i fjorden, som då stod 100 meter høgare enn i dag. Før breen forsvann heilt, gjorde han endå ein framstøyt. Det siste krafttaket avsette morenerygger både ovanfor barnehagen og på andre sida av dalen. Bak denne «demninga» vart det danna ei større elveslette, Tveitane, ved 140–165 meters høgd.

Slik gjorde breen grovarbeidet og fekk massane på plass. Etter at breen forsvann, byrja landet å stiga. Då tok elveprosessar over med flaumskred som omlagra jorda.

Dei store steinane på overflata gjorde at elva ikkje greidde å skjera seg særleg mykje ned i terrenget. Under flaumperiodar skifta ho løp fleire gonger, og fordelte materialet utover den breie elvevifta. Etter ei tid skar elva seg likevel litt ned i denne vifta. Dermed greidde ho å leggja opp ei lågare vifte, med rotpunkt om lag der riksvegen kryssar elva ved Gjesteheimen.